Onbegane Grond

1945-1953: Onafhankelijkheid en de vergeten oorlog
Het land is sinds 1948 onafhankelijk. Daarvoor was het hele Koreaanse schiereiland, dus ook het huidige Zuid-Korea, sinds 1910 bezet door Japan. Na de capitulatie van Japan aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het Koreaanse schiereiland het slachtoffer van een ideologische strijd tussen de VS en de USSR. Het land werd gesplitst in twee delen: het zuiden onder de administratie van de Verenigde Staten en het noorden kwam onder Sovjet-bestuur. De deling langs de 38e breedtegraad was oorspronkelijk als tijdelijke oplossing gedacht maar door het begin van de Koude Oorlog kwam het niet tot een hereniging.
In het Noorden kwam onder invloed van de Sovjet-Unie het communisme op, onder leiding van onder meer de bekende Kim Il Sung, de latere president.
Uiteindelijk werd in 1948 de Democratische Volksrepubliek Korea (Engelse afkorting DPRK), ofwel Noord-Korea, uitgeroepen in de hoofdstad Pyongyang. Die hoofdstad zien jullie straks ook wel in de foto’s. Kim Il Sung werd de eerste president.
Het zuiden werd ook in 1948 onafhankelijkheid en werd democratisch, maar praktisch aan zijn lot overgelaten door de VS. De Noord-Koreaanse regeringsleider Kim Il Sung besloot kort daarna Zuid-Korea te veroveren. In 1950 begon de Koreaanse oorlog (ook wel ‘vergeten oorlog’). Er vielen miljoenen doden aan beide kanten. Zuid-Korea werd geholpen door de Verenigde Staten (onder de vlag van de Verenigde Naties), en Noord-Korea door China. Na 3 jaar eindigde de oorlog door tussenkomst van de VN in een wapenstilstand die nog steeds voortduurt. De legers van Noord en Zuid staan sindsdien tegenover elkaar bij de gedemilitariseerde zone, een bufferzone.

1953- 1991: Wederopbouw en de Koude Oorlog
Na de Koreaanse oorlog herstelde en ontwikkelde Noord-Korea zich snel en rond 1970 was het land op Japan na het meest geïndustrialiseerde land van Azië. Er was een partij-geleide economie ingesteld en het land wendde zich meer af van de tradiotionele bondgenoten. Er kwam in die tijd weinig naar buiten van wat dat precies betekende voor de bevolking. En eigenlijk is dat nog steeds zo.
Na de val van het communisme in Oost-Europa en in de Sovjet-Unie, moest Kim Il Sung zich noodgedwongen richten op de Westerse landen, waaronder de VS. Hoewel economische hulp van het Westen werd geaccepteerd en gesprekken over hereniging met Zuid-Korea weer op gang kwamen, bleef het stalinistische systeem van Kim Il Sung overeind, onderleiding van zijn partij, de Koreaanse Arbeiderspartij.

1990 - nu: Betere relaties en economische problemen
In de jaren negentig werd het land door een enorme voedselcrisis geteisterd, die naar verluid 2 tot 3 miljoen levens kostte. De situatie is sindsdien enigszins verbeterd, mede dankzij buitenlandse hulp, maar er is nog steeds te weinig voedsel, waardoor veel Noord-Koreanen naar China vluchten.
In 1994 overleed Kim-Il sung en nam zijn zoon Kim Yong-Il de macht over als “Generaal”. Er werd echter besloten dat de overleden Kim Il Sung voorgoed het officiële staatshoofd zou blijven.
In de jaren negentig werd de relatie met de VS beter onder Clinton, maar onder Bush bereikte het weer een dieptepunt toen hij het land begin te beschuldigen van het ontwikkelen van kernwapens, van het steunen van terrorisme en het één van de landen van de 'as van het kwaad'. Volgens hem was een gewapend conflict 'reëel' en de VS stopte met steun.
Sinds een aantal jaar krijgt Noord-Korea weer meer internationale aandacht, mede door een opnieuw verbeterende relatie met het Westen. Er zijn berichten geweest over het herstellen van diplomatieke banden met Zuid-Korea etc., waarmee het officieel dus nog in oorlog is.
Wellicht bekende verhalen over Noord-Korea zijn dat tegenstanders van het regime worden vervolgd en verbannen naar concentratiekampen. Dat burgers niet mogen vrij rondreizen in het land. Ook buitenlanders mogen niet vrij rondreizen; toeristen zijn verplicht de gehele reis twee officiële gidsen bij zich te hebben.
Verder is misschien bekend dat de mensen in Noord-Korea, volgens de Juche ideologie, moeten gehoorzamen aan de Grote Leider, en dat er onder meer massa-optredens zijn waarin dat tot uiting komt. In die ideologie wordt 'De Grote Leider is als een 'vaderfiguur' gezien die het volk leidt. De Koreaanse Arbeiderspartij (CDN) verbindt de bevolking met de Leider en het volk kan via die partij wel invloed uitoefenen op zijn besluiten.

Bron: internet, o.a. Wikipedia en Worldwidebase