Terugblik: de Schoonheid en Tragiek van Ouderdom

maandag 30 november 2009

''Het project', zo vertelt iniatiefneemster Milly Smit aan het begin van de avond, 'is vooral bedoeld om het beeld van de ouderenzorg en ouderdom in het algemeen, te nuanceren'. Want ouderen zijn niet alleen maar zielig, en ouderdom hoeft niet tragisch te zijn. Dat is een misverstand. Daarbij heerst er een taboe rondom de realiteit van ouderdom'.

Het prachtige boek, met foto's van Thomas Manneke en verhalen van verschillende jongere auteurs, is een produkt dat het misverstand probeert te weerleggen. Zowel de Schoonheid als de tragiek van oud zijn komt in het boek naar voren, omdat de fotograaf ouderen laat zien zoals ze zijn, terwijl de auteurs in korte verhalen de ouderdom proberen te ontrafelen met woorden.

Theatermakers Oscar Kocken -een van de auteurs van het boek- en Lukas de Man vervolgen de avond met een voorproefje van hun theaterprogramma Bejaarden en Begeerten. Hiermee proberen zij een van de taboes rondom het ouderdom te doorbreken.

'Intimiteit, begeerte en seksualiteit op hoge leeftijd bestaat en dat willen we laten zien, daar willen we het over hebben, dat willen we horen!' Binnenkort zullen de eerste try-outs zijn en begin volgend jaar is de voorstelling klaar. 'Het is voor bejaarden en ook alleen toegankelijk voor bejaarden. Als je niet bejaard bent en je wil toch komen, kun je alleen naar binnen op vertoon van een bejaarde'.

Na de pauze vervolgt Erik Scherder met een fantastische bijdrage over zijn visie op de schoonheid en tragiek van ouderdom. Ook vertelt hij over de relatie die er is tussen bewegen op vroege leeftijd en geheugenproblematiek op latere leeftijd.

Middels evidence based onderzoek en beeldend materiaal toont hij aan dat voldoende beweging, zelfs maar een paar keer per week, samenhangt met minder geheugenproblemen en mogelijk een kleinere kans op dementie, zoals Alzheimer. Door meer beweging nu, kan de tragiek van de ouderdom worden voorkomen. Een duidelijke, maar onderschatte boodschap, die Erik Scherder, met veel enthousiasme, vertelt aan wie het maar horen wil. Het publiek dat bij de laatste editie van dit jaar van Onbegane Grond was, heeft het in ieder geval duidelijk gehoord.

Een zestal foto's van de expositie behorend bij het project "Het is later" hangen vanaf eind november in de hal van Meneer de Wit, via ingang Witte de Witstraat 10 in Amsterdam.

23 november: de Schoonheid en Tragiek van ouderdom

dinsdag 10 november 2009

Aan de hand van het project "Het is later" en de inbreng van drie gastsprekers stelt Onbegane Grond tijdens de dertiende editie het thema de Schoonheid en Tragiek van Ouderdom centraal.


In een bijzondere combinatie van literatuur en fotografie toont het boek "Het is later" dat er in de ouderdom zowel kwetsbaarheid als kracht en levenslust schuilt.

Initiatiefneemster Milly Smit is te gast om over het project te vertellen samen met Oscar Kocken die tevens het verhaal voorleest dat hij hiervoor schreef. Ook zal Oscar samen met Lukas de Man vertellen over hun project Bejaarden en Begeerte, waar ze een voorproefje van zullen geven. Daarnaast bespreekt Erik Scherder, hoogleraar Klinische Neuropsychologie aan de VU en expert op het gebied van ouderen en dementie, zijn gedachten en ideeën bij het thema en de (on)mogelijkheden om dementie te voorkomen.

Tevens zal de avond het startsein zijn voor foto-expositie van "Het is later", die een aantal weken in Meneer de Wit te zien zal zijn.

Aanvang 20:00 uur (deur open 19:30)
Meneer de Wit - Postjesweg 2 - Amsterdam
Klik hier voor een routebeschrijving
Entree: 5 euro

Terugblik: Kunst als de nieuwe journalistiek

maandag 2 november 2009

Tijdens deze twaalfde editie Onbegane Grond werd het grensvlak verkend tussen kunst, journalistiek en reclame. Lino Hellings en Joost van de Loo vertelden over het P.A.P.A.-platform. In daarop volgende discussie werd met Volkskrant-journalist Michael Persson en de andere aanwezigen besproken wat de toegevoegde waarde zou kunnen zijn van dit initiatief.


De Participating Artist Press Agency, wil ‘nieuws wil maken’ door ‘nieuwswaardige acties’ te ondernemen. De methode die “een P.A.P.A.-correspondent” hiervoor gebruikt bestaat in eerste instantie uit onvoorbereide wandelingen door de publieke ruimte waarbij hij het “nieuws” tot zich laat komen, om hier vervolgens patronen in te ontdekken. Hierna neemt de P.A.P.A.-correspondent het initiatief door een actie te ontwerpen waarmee nieuws wordt gemaakt.

Anders dan de conventionele journalistiek is de kunstenaar hiermee onderdeel van de situatie geworden en zal het dat wat zich oorspronkelijk voordeed, uitvergroten of een andere vorm geven.

Doordat het uitgaat van de dingen die zich ergens op een plek in het openbaar voordoen blijft P.A.P.A. welbewust aan de oppervlakte van het nieuws. Er zijn daarmee heel waardevolle gebieden in de journalistiek die PAPA niet zal, wil of kan bestrijken. Toch kan het een waardevolle aanvulling zijn op de bestaande vormen van journalistiek en participerende kunst.

Door de gebruikte methode laat P.A.P.A. zich misschien het best omschrijven als een optelling van kunst, reclame en journalistiek. Echter, doordat P.A.P.A. nog in ontwikkeling is, zijn er nog geen concrete resultaten van “nieuwsaardige acties” die P.A.P.A. heeft ondernomen. Daarom is het moeilijk te benoemen wat het platform is of precies gaat worden. Bovendien is het zo dat juist doordat P.A.P.A. het conventionele probeert te ontstijgen, het zich moeilijk laat vangen in woorden. Om tot het uiteindelijke ontwerp van het platform te komen, onderzoekt P.A.P.A. de publieke ruimte samen met kunstenaars/fotojournalisten in Dhaka, Bangladesh; Lagos, Nigeria; Rotterdam, Nederland en Bishkek, Kirgizië.

Als je de totstandkoming van het platform wilt volgen: zie de website van P.A.P.A..

Hieronder zijn de presentaties van Lino Hellings en Joost van de Loo te bekijken.

LINOPAPAOBG
http://www.scribd.com/doc/22013664


Papa at Onbegane Grond 281009